|
Ten artykuł wymaga poprawy. Należy w nim poprawić: dokończyć. |
ok. 960 - władzę w państwie Polan obejmuje Mieszko I, syn wymienionego przez kronikarza Galla Anonima księcia Siemomysła.
963 - 965 - pogańscy Wieleci pod wodzą niemieckiego wygnańca Wichmana napadają na Polskę. Polanom nie udaje się odeprzeć ataków.
965 - książę Mieszko zawiera wymierzony przeciwko Wieletom sojusz z chrześcijańskimi Czechami. Władca czeski wydaje za Mieszka swą córkę Dobrawę i jednocześnie wymaga od niego przyjęcia chrztu.
966 - Mieszko I przyjmuje chrzest, włączając Polskę do chrześcijańskiej Europy. Symboliczna data powstania Polski.
967 - Wieleci po raz kolejni napadają na Polskę, jednak dzięki wsparciu Czechów udaje się odeprzeć ich atak.
972 - margrabia niemiecki Hodon wyrusza w kierunku prawdopodobnie zależnego od Polski Pomorza Zachodniego. Na drodze stają mu wojska Mieszka i jego brata Czcibora. Podczas starcia pod Cedynią nad Odrą Niemcy wpadają w zasadzkę i otoczeni przez Polan zostają zdziesiątkowani. Przynależność Pomorza Zachodniego do Polski zostaje potwierdzona.
Lata 80. i 90. X w. - zerwanie sojuszu polsko-czeskiego. Mieszko I napada na Czechy i podbija należące do nich ziemie śląskie oraz małopolskie.
991 - Mieszko wraz z drugą żoną Niemką Odą wydaje dokument Dagome iudex, w którym powierza kraj pod opiekę papieża oraz dzieli go pomiędzy synów: Bolesława z małżeństwa z Dobrawą oraz Mieszka i Lamberta, potomstwo Ody. Mieszko liczy na to, iż pierworodny syn Bolesław nie odważy się wygnać braci, którzy przecież pozostawali pod opieką Państwa Kościelnego.
992 - po śmierci Mieszka wbrew jego woli oraz papieżowi najstarszy syn Bolesław, zwany Chrobrym wypędza braci oraz ich matkę Odę, doprowadzając do ponownego zjednoczenia kraju.